Nauczka

Sa takie miejsca ktore pieknie niestety wygladaja tylko na zdjeciach. Chyba zbyt naiwna jestem, ze w ciemno jade wierzac temu co w opisie. A wystarczylo poczytac komentarze. Wlasciciele obiektu zdalnie steruja pensjonatem z Warszawy za pomoca smsow przekazywanych pani kucharce. Czysto, schludnie, jedzenie naprawde niezle ale pozatym bezdusznie.

Kiedy ostatniego dnia do oazy spokoju wjechaly dwie ogromne betoniarki, wyjachalam.

Nie polecam: http://www.lipowadolina.pl/

Warszawa

5: 35. Proboszcz lezy na moim brzuchu, wygladza paluchami wlosy i zasysa mi policzek. Przebily sie pierwsze zeby. Zbieramy sie do Prowansji.

Warszawa, moja Warszawa ze sloncem i upalami. Patrzylam jak zwykle w wieczorne niebo i wysokie chmury, za ktorymi tesknie. Przejechalam sie ulicami tak jak kiedys marzylam - sama, samochodem, wzdluz Warszawy, bez korkow. Wstawalam o czwartej, codziennie dziwiac sie ze juz jasno i sluchalam golebi na parapecie. I jak zwylke, kiedy wrocilam do domu juz tesknilam.

Julka zalapala sie na Dzien Dziecka. Chomik akurat na topie. Ksiazki chwilowo leza.

rozjazdowo

Zepsul mi sie aparat. Akuart w srodku pobytu w Warszawie kiedy wybralam sie zwiedzac stare katy. Zepsul sie na amen. Niestety. Urodziny dopieero za kilka miesiecy, wiec raczej nie mam co liczyc na nowy w najblizszym czasie. Przez pierwsze tygodnie po tym jak wysiadl, nosilam go w torbie razem z dwoma obiektywami ot tak, z przyzwyczajenia.

Chodze najezona. Ogrod zarosl, Julka w miedzyrozjazdowym radosnym nastroju roznosi wszystko co w polu widzenia. Proboszcz trzyma zen. I dobrze, bo bym wysiadla.

I polowa drogi w Dreznie, tym razem miasto przywitalo nas naglym letnim deszczem jak tylko rozlozylismy sie nad rzeka po dlugiej podrozy.